Herinneringen aan je schooltijd beslaan vaak een relatief korte periode, zodat artikelen op deze plek meestal maar bij een beperkte groep mensen herkenning oproepen. In het geval van de familie Bootsma kan dat echter ook anders…
Spittend in de historie kunnen we met de naam Bootsma maar liefst zes decennia eer aandoen. In een tijdspanne van meer dan een halve eeuw – van 1 januari 1954 tot 31 juli 2007 – noteren we in totaal slechts een kleine 10 jaar waarin er geen Bootsma op het Sint-Janslyceum te vinden was. En inmiddels overigens ook al bijna 15 jaar niet meer. Lekker rustig, toch?
Nico (leraar geschiedenis, 1954-1964)
De geschiedenis van de Bootsma’s op het Sint-Janslyceum start op 1 januari 1954, wanneer een 27-jarige geschiedenisleraar er aan zijn eerste baan begint. Nico (*1927-†2018) is een neef van mijn vader. Binnen de kortste keren is hij vanwege zijn boeiende manier van vertellen zeer populair onder de leerlingen. Tot op de dag van vandaag word ik daarover (bijvoorbeeld bij reünies) aangesproken door zijn oud-leerlingen. Misschien heel opmerkelijk: ik heb hem nooit ontmoet. Het onderhouden van familiebanden is bij de Bootsma’s geen goed ontwikkelde eigenschap.
Nico geeft les in ’s-Hertogenbosch tot en met september 1964. Dan vertrekt hij voor een andere baan naar de Universiteit van Nijmegen. Hij is dan inmiddels getrouwd met Rita, die hij in de eerste maand van zijn leraarschap ontmoette bij het Provinciaal Archief in de Bethaniestraat. Na Nico’s vertrek duurt het bijna 3 jaar voor zich een nieuwe Bootsma op het Sint-Janslyceum meldt.
George (hbs-b, 1967-1970)
In het najaar van 1967 verhuist mijn vader met zijn gezin voor zijn werk van Deventer naar ’s-Hertogenbosch. Dat feit zorgt ervoor dat – na geschiedenisleraar Nico – er uiteindelijk nóg zes Bootsma’s op het Sint-Janslyceum zullen verschijnen. De eerste is mijn oudste broer George, die vanaf augustus van dat jaar de laatste drie jaren van de hbs-b komt volgen. Hij wordt onder zijn medeleerlingen niet alleen bekend door zijn werk voor de schoolkrant, maar vooral door zijn actieve deelname aan het schoolcabaret. In juni 2009 komen de oud-leden daarvan weer bij elkaar voor een eenmalige voorstelling tijdens een reünie. George studeert in 1970 af, om – na een jaar scheikundestudie in Nijmegen – de Pedagogische Academie aan het Kardinaal van Rossumplein te gaan volgen en onderwijzer te worden.
Harry (gymnasium, 1971-1977)
Een jaar na het vertrek van George verschijnt mijn andere broer, Harry, op het toneel. Hij doorloopt zonder problemen het gymnasium. Onder meer de inspirerende lessen van Gerrit Ubachs brengen Harry ertoe om na het behalen van zijn diploma klassieke talen te gaan studeren in Utrecht. Dat is de reden dat we in dit overzicht nog niet over hem zijn uitgepraat.
Emiel (gymnasium/atheneum, 1979-1985)
Na een Bootsma-loos tijdperk van twee jaar is het mijn beurt. Lui als ik ben, verruil ik halverwege het gymnasium voor het atheneum, waardoor ik zo veel tijd overhoud dat ik er gedurende ruim twee jaar het hoofdredacteurschap van het Sint-Janskruid/t makkelijk naast kan doen. De vorm (van krantenformaat naar A4) en het uiterlijk (van gezet naar zelf knippen en plakken) veranderen behoorlijk om een vakere verschijning (van 3 naar 6 keer per jaar) mogelijk te maken. En zo is het niet vreemd dat ik na het behalen van mijn diploma in 1985 journalistiek ga studeren in Tilburg.
Harry (leraar klassieke talen, 1983-1997)
Als ik mijn bijna afgestudeerde broer wijs op een kleine vacature op school, komt hij me in augustus 1983 gezelschap houden. Zo lopen er voor het eerst twee Bootsma’s tegelijk rond op het Sint-Janslyceum. Harry vindt het bijzonder om nu een collega te mogen zijn van de leraar die hem zo inspireerde en van zijn andere docenten die nog steeds aan de school verbonden zijn. Hij gaat zo vaak mogelijk mee met de jaarlijkse Rome-reis van de school. In 1997 is het tijd voor andere uitdagingen op andere scholen, en trekt hij na in totaal 20 jaar Sint-Janslyceum de deur voor de laatste maal achter zich dicht.
Christiaan (gymnasium, 1995-2002)
Terwijl Harry nog lesgeeft, komt zijn oudste zoon Christiaan hem in 1995 gezelschap houden. Hij treedt in de voetsporen van zijn twee ooms door in de redactie van de schoolkrant zitting te nemen. Daarnaast is hij actief lid van de Leerlingenraad. Een extra jaartje zorgt ervoor dat Christiaan in 2002 mét gymnasiumdiploma verder kan naar een studie informatica.
Mieke (gymnasium, 1997-1999)
Gelukkig zijn er ook dames Bootsma in het spel. De eerste is Mieke, dochter van Harry, die komt op het moment dat haar vader vertrekt. Drie Bootsma’s tegelijkertijd zou ook wat veel van het goede zijn geweest. Mieke vindt de school echter wel erg massaal en verhuist daarom na twee jaar naar Gymnasium Beekvliet in Sint-Michielsgestel.
Monica (havo, 2006-2007)
Harry’s jongste dochter Monica is de laatste en kortst-verblijvende in de rij. Na het langste Bootsma-loze tijdperk sinds 1954 (vier jaar) komt zij in 2006 om de havo te gaan volgen. Als haar ouders in 2007 verhuizen naar Deurne, zoekt zij uiteraard een andere school in die omgeving en kan het Sint-Janslyceum definitief afkicken van in totaal 53 jaar en 9 maanden Bootsma’s in de lokalen.
Emiel Bootsma
@Nieuwsbrief 1, maart 2022