De slag van Lekkerbeetje. Dat was de titel van een muziektheaterstuk; Jan Smeets zaliger schreef het stuk, dat ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van het Sint-Janslyceum moest worden opgevoerd. Jan Smeets had zich voor deze gelegenheid verdiept in de plaatselijke geschiedenis. Hij situeerde het stuk dan ook in Den Bosch en omgeving. Die ‘slag’, het was meer een groot duel tussen ridders van de twee opponenten, voltrok zich in het jaar 1600. Zij vond plaats op de Vughtse heide.
Hieromheen wist Jan Smeets, voor deze gelegenheid ingehuurd als tekstschrijver en regisseur, het muziektheaterstuk te schrijven met ingrediënten als tragiek, romantiek, moederliefde en nog veel meer. Onze school zorgde voor de acteurs en de muziek. En ja, voor het componeren werd ik gevraagd. Ik vond het een enorme uitdaging.
Jan Smeets had een aantal liedteksten in zijn stuk ondergebracht, die steeds, als een soort ‘reizang’ in de stukken van Vondel en tijdgenoten, de laatste ontwikkelingen in het stuk becommentarieerden. En, heel belangrijk, het waren uitstekend liedteksten, die ook een duidelijke ritmiek hadden, wat heel prettig werkt voor het componeren.
Opvoering
Het stuk moest in de feestweek in juni 1994 opgevoerd gaan worden. Een stuk of wat opvoeringen, avond in, avond uit. De binnenplaats van de school was omgebouwd tot openluchttheater. Ik herinner me wel dat het bijna elke voorstelling behoorlijk fris was. Temperaturen van rond de 5 graden, verre van comfortabel. Maar het vuur waarmee gespeeld en gezongen werd, verwarmde de acteurs en muzikanten en daardoor ook weer het publiek. Ik speelde in de begeleidingsband, naast Udin Saebu, Fons de Groot (destijds docent aardrijkskunde) en Karel den Biggelaar, die in die tijd beeldende vorming gaf. Daarnaast zaten er enkele leerlingen in de band.
Menuet van de koude dagen
Van de zangers en zangeressen herinner ik me vooral Ingeborg Hairwassers, die het ‘Menuet van de koude dagen’ prachtig zong, Bouke Zoete en natuurlijk Alex Peters met ‘Lied van de paardenknecht’, een aanklacht tegen de hoge heren die altijd beter voor zichzelf zorgen dan voor hun ondergeschikten. Alex ontpopte zich met dit lied als linkse revolutionair, een rol waarin hij zich dermate goed inleefde, dat hier een verrassende kant van de heer Peters zichtbaar werd!
Uiteindelijk werd de voorstelling een groot feest, voor het publiek, dat in groten getale aanwezig was, en voor de acteurs. De reacties waren overweldigend en we zweefden na elke voorstelling op de wolken van enthousiasme terug naar huis.
En nu?
Nu, zoveel jaar later, is Jan Smeets inmiddels overleden, is ook Udin niet meer onder ons, is Alex Peters al heel wat jaren met pensioen, is Karel de Biggelaar al heel lang aan het werk op het Udens College. En zo is ieder verder gegaan met zijn eigen leven. Ikzelf? Ik ben ook al in mijn derde jaar van pensioen; het Menuet van de koude dagen (aka ‘Waarom bind je het zwaard om je middel?’) heb ik nog geregeld gebruikt voor allerlei gelegenheden. En op dit moment is het een succesnummer in het repertoire van de Termonia Ensemble waarin ik speel!
Jan van Peer
@Nieuwsbrief 1, januari 2021